Daar zit ik dan… Weer thuis in Nederland. Wat een vakantie, wat een reis. Mijn zeiltas staat midden in de woonkamer. Ik kijk ernaar en droom terug naar onze zeilrace naar Noorwegen. We vertrokken een aantal dagen voor de race begon om nog te oefenen in Nederland. We hadden twee nieuwe teamgenoten, zij waren nog niet eerder met ons mee geweest, ik was heel benieuwd. Zodra we allemaal aan boord stapten in Lelystad, zat de sfeer er goed in. Wij, de vier jongeren en de twee schippers, hadden direct een klik. Ik had er vertrouwen in dat we met z’n zessen een mooie reis (en een goed resultaat) neer zouden kunnen gaan zetten. Na afscheid te hebben genomen van de familieleden zijn we begonnen met het plannen van de reis. Als eerste hebben we nagedacht over wat we wanneer zouden moeten eten. We hebben een super uitgebreide boodschappenlijst gemaakt en zijn naar de winkel vertrokken. In de supermarkt gingen wij als drie teams als een speer door de winkel. De auto werd volgeladen en we reden, na nog wat zeilpakken in de loods te hebben opgehaald, terug naar de boot. Toen begon het grote stouwen. Alles moest natuurlijk op een handige plek, we moesten er makkelijk bij kunnen maar het mocht niet schuiven. Hier zijn we wel even mee bezig geweest maar uiteindelijk…. Alles lag op zijn plek. Toen was er eindelijk het moment waar ik het meest naar uitgekeken had: we voeren uit! Op de punt van de haven hebben we Maren allemaal een high five gegeven en heeft Petra foto’s van ons gemaakt. Van Lelystad naar Enkhuizen, via Medemblik naar Hindeloopen en Harlingen toen naar Vlieland en ten slotte naar Lauwersoog. Daar was de start van de CAM race! Onderweg hebben we de fok stuk gezeild, een oogje bovenaan het zeil, waar de val aan vast zit, was versleten en we moesten dus last minute nog op zoek naar een zeilmaker in Lauwersoog. Dit is gelukkig gelukt door de fantastische contacten van Olaf. Twee van de jongeren zijn naar de zeilmaker gegaan en de rest van de bemanning heeft de boot omgezeild naar de buitenhaven en alvast eten klaar gemaakt. Hier hebben we de laatste avond voor de start een klein feestje gevierd (waar we de gemiddelde leeftijd aardig naar beneden hebben gehaald….). De dag dat we startten zijn we uitgezwaaid door familie. We hebben met zijn allen koffie gedronken aan de wal en daarna zijn we uitgevaren. De meeste familieleden mochten mee met een grote boot en hebben ons echt zien starten. Dit was voor ons super leuk, mede omdat Olaf een aantal keer vlak langs dat schip stuurde! Door goede samenwerking zijn we precies op het startsein over de finish gevlogen en begonnen we de race best goed. Na een uur zeilen kwam er opeens een RIB naast ons varen met… de vader van een van de bemanningsleden. Je kon zien hoe trots hij was! We hadden een lekkere wind voor het begin van de race en het was leuk om te zien hoe iedere boot zijn eigen tactiek had om de verplichte boeien te halen. Na de eerste verplichte boeien gehad te hebben, was het tijd om met elkaar avond te eten. Twee man hebben dit beneden voorbereid terwijl de anderen bovendeks bleven om te zeilen. Na het eten even opruimen en toen zijn we rond acht uur gestart met ons wachtsysteem. Het eerste team (twee jongeren en een schipper) ging vier uur slapen. Het andere team zorgde er dan voor dat er goed, snel en veilig gezeild werd. Volgens mij moest ik de eerste wacht slapen en ben ik niet direct gaan slapen. Ik ben eerst met mijn twee favoriete bemanningsleden gaan kroelen. Wij hadden namelijk twee super lieve kittens aan boord. Dit waren de nieuwe poezen van Petra, Maren en Olaf, en deze mochten mee naar Noorwegen. Ze waren super stoer en vonden het niet heel eng. Ik heb echt van de poesjes genoten! De nachten doorzeilen vind ik heerlijk. De golven blijven komen een gaan, en je kan lekker liggen terwijl je weet dat er veilig gezeild wordt. Toch vind ik het lastig om echt te slapen, het is lastig om het zeilen helemaal los te laten (omdat het gewoon TE leuk is!). De wind trok aan en we hebben in mijn wacht besloten wat te gaan spelen met trimmen en andere zeilen. Heerlijk vind ik dat, dan merk je dat de Live Your Dream net zo gevoelig is als de eenmansbootjes waarin ik voorheen zeilde. De wind bleef aantrekken en mijn volgende slaapwacht was de wind zo sterk dat we met zijn allen toch een rif hebben gezet. Daarna lag de boot veel stabieler en konden we ook even lekker slapen. Tot onze twee teamgenoten bovendeks het handjeklapspelletje ‘ik stond laatst voor een poppenkraam’ gingen zingen/klappen…. Gelukkig ben ik niet snel boos te krijgen…… hahahaha. Ik vond het heerlijk om bezig te zijn met de trimming van de zeilen, ik vond het sturen nog wel wat lastig (en heel spannend) omdat de golven zo hoog waren. Toch heb ik (heeeeeeel) eventjes gestuurd en eigenlijk ging dat best goed. Gelukkig pusht Olaf mensen op het moment dat hij weet dat ze iets kunnen. Het mooiste aan het zeilen met de Live Your Dream vind ik dat je daar de ruimte voor krijgt, dat je dingen spannend mag vinden, maar dat je ook alles mag (met een beetje druk soms) proberen. Daarna kijk je samen met een of meerdere bemanningsleden terug op hoe het ging en hoe je ervoor kan zorgen dat het de volgende keer minder eng is. Zo heb ik (met heel wat minder golven) best veel gestuurd in een andere zeilreis. Op het moment dat de Noorse kust in zicht kwam, hebben we alle bemanningsleden wakker gemaakt. We hoopten dat we met deze super wind zo de finish over zouden vliegen maar….. een paar mijl voor de finish… de wind viel helemaal weg. We lagen letterlijk stil. Samen met een hoop andere racers. Olaf heeft dit al een keer eerder meegemaakt en werd er een beetje chagrijnig van. De co-schipper heeft toen op een super goede manier (wel met verlies van een sixpack bier….) de boot over de finish weten te krijgen, terwijl Olaf en zijn nacht-shift nog even een uiltje knapten. Wat had de reis kort geduurd voor mijn gevoel… Ik kon nog een maand doorzeilen… maar toch… was ik zo blij als een klein meisje toen mijn ouders ons op de Noorse kade binnenhaalden! Na het aankomen hebben we met elkaar een kop koffie gedronken. Daarna had iedereen even tijd voor zichzelf. Ik ben samen met twee zeilmaatjes gaan ontbijten bij mijn ouders. De meiden zijn even de stad in gegaan en Olaf heeft geloof ik met wat race-genoten gekletst. ’s Middags zijn we met zijn allen gaan wandelen en zwemmen. Ik heb genoten. De volgende dag kwamen Maren en Petra aan boord en kwamen ook de vrouw en kinderen van de co-shipper aan in Noorwegen. ’s Avonds hebben we lekker gebarbecued en was de prijsuitreiking. Wij hebben met alle familie en zeilmaatjes heerlijk gezwommen en van de hoge duikplank gedoken. Deze reis was voor mij wederom een fantastische zeiltrip en laat mijn zeilbloed nog sneller stromen. Ik moet toch echt gaan sparen zodat ik dit soort reizen elk vrije moment kan gaan maken, want wat een geweldig leven is het op het water. Minka, Thetmar, Inge, Olaf en Pieter, onwijs bedankt voor deze geweldige ervaring. Inmiddels zijn we een paar weken verder en heb ik inmiddels gezellig met mijn zeilmaatje gegeten. Wanneer iedereen terug is van vakantie, zullen wij, als jongeren, weer met elkaar samenkomen. Vrienden voor het leven gemaakt! Veel liefs, Fayette

Met een sms van de co-schipper en vervolgens een belletje met de schipper Olaf voeg ik mij bij de bemanning van de Live Your Dream. Twee weken varen. Start, de thuishaven in Lelystad. Waarna wij een week trainen op het IJsselmeer. Om vervolgens de CAM-race te starten in Lauwersoog met de finishlijn in Larvik.  Tussen het smsje met de co-schipper en ons vertrek zouden maar 10 dagen zitten. De reis naar Noorwegen is voor mij vooral ontzettend leerzaam geweest. Met mijn beperkte zeilervaring kan ik nu toch wel zeggen mijn weg op het water te kennen. Ik heb Noorwegen gezien, de Waddenzee en op sommige momenten niets dan water. Onze reis is vrij soepel geweest tot aan de start in Lauwersoog. Af en toe zelfs iets te soepel, de oversteek naar Vlieland hebben wij gedeeltelijk op de motor gedaan en op het IJsselmeer hebben wij nog om de boot kunnen zwemmen. Deze eerste week heeft ons wel het varen leren kennen, het optuigen van de verschillende race-zeilen en het besturen van de boot. De race naar Noorwegen bleek vervolgens de echte test. Bijvoorbeeld de korte nachten van twee afzonderlijke slaap-shifts van 4 uur, af en toe zelfs onderbroken door het gekeet bovendeks. Of het plotseling draaien van de wind waardoor je met de gehele bemanning een racezeil moet vervangen door de fok terwijl de golven je van het voordek spoelen. Om nog maar niet te spreken over de laatste avond en ochtend waar je van negen knopen snelheid tussen golven waarvan de hoogte tussen de 3-4 meter geschat wordt plotseling stil komt te liggen voor de finish. Met je laatste energie de mist en achterliggende boten zien naderen met nog een steenworp te gaan maar nauwelijks een knoop snelheid. De twee weken aan boord van de Live Your Dream waren een kans die mij last minute toekwam. Ik ben ontzettend dankbaar naar de stichting en de bemanning dat ik mee kon en dat ik er zo veel aan over heb kunnen houden. Kennis van mijzelf, contact met vijf geweldige zeelieden en een geweldige ervaring. Een kans als deze is iets moois en ik hoop dat ik niet de laatste ben die er mee bevoorrecht zal worden. Met vriendelijke groet, Pieter

“Hi allemaal! Deze race naar Noorwegen was de eerste keer dat ik überhaupt gezeild had en ik vond het een super ervaring. We begonnen de week met zeilen van Lelystad naar Lauwersoog, heel rustig, overdag lekker zeilen en ’s avonds lekker genieten van het mooie weer en de stad waar we waren. Gaandeweg leerde ik hoe ik met het schip om moest gaan en ik vond het leuk dat ik steeds meer snapte en kon doen. Aangekomen in Lauwersoog moesten we een dag stilliggen maar wij hebben niet stil gelegen. De fok was kapot gegaan, die hebben we laten maken en we hebben het schip klaargemaakt voor de race. Die zaterdag was het zover, ik had er heel veel zin in maar vond het toch ook wel spannend. Het ging natuurlijk nu wel voor het echie maar dat maakte het ook weer heel leuk. Mijn hele familie kwam langs en ook mijn oma en haar vriend kwamen langs. Dat vond ik super gezellig en ze gingen ook op de boot om ons uit te zwaaien. Wij voeren eenmaal op zee nog ene paar keer langs die boot wat super leuk was want toen konden we weer naar elkaar zwaaien. Toen werden de vlag gestreken en begon de race. We kwamen een beetje in de knel met de andere andere schepen die langs de startboei moesten maar het ging gelukkig allemaal net goed. De race verliep goed, meestal hadden we gewoon goede wind en in de laatste nacht zelfs windkracht 6. Dat vond ik heel gaaf want de golven waren vrij hoog en de boot ging natuurlijk ook mee met die golven en dat vond ik echt cool om mee te maken. De 4 uur ’s nachts waarin ik de shift moest draaien en buiten zat waren soms wel een beetje zwaar maar het was ook wel heel gezellig. Ongeveer 841 meter voor de finish lagen we stil, de wind was weg en we deden er uiteindelijk nog 2.5 uur over om de finish te bereiken. We waren heel blij dat we er waren en hebben die dag genoten van het mooie weer en de prachtige natuur in Stavern. De dag daarna hebben we met z’n allen de boot schoongemaakt en gingen we naar de bbq. Ook dat was heel gezellig en daar namen we ook afscheid van elkaar, met de belofte om elkaar snel weer te zien! Ik vond de reis een fantastische ervaring en ik ben heel blij dat ik dit heb mogen meemaken!! Ik wil Olaf, Thetmar, Fayette, Pieter en Inge bedanken voor deze gezellige, mooie en leerzame reis naar Noorwegen, ik heb ervan genoten!!”

“Woensdag 25 juli 2018. Inmiddels liggen we in de haven van Stavern en hebben we al een dagje in de haven achter de rug. Gisteren om +/- 07:45 uur voeren we de haven in en meerden we aan. Afgepeigerd, gefrustreerd, maar ook voldaan dat we de CAM-race hebben uitgevaren met dit team. De reis was vermoeiend, maar ook bijzonder en heel mooi. 4 dagen en 3 nachten, 62,7 uur! Het was geweldig en we hebben elk weer meegemaakt. Windstil, windkracht 6, zon, kou, etc. De crew was super en ik heb elk moment van de reis enorm genoten. Uiteindelijk zijn we als 6de geëindigd in onze klasse en ik denk dat we tevreden mogen zijn. De BBQ is nu net afgelopen en de helft van de crew is al van boord. Morgen vlieg ik terug naar Nederland en zit deze geweldige reis er toch echt, ook voor mij, op. Dankjewel Live Your Dream voor dit avontuur!”